Ecuador

Twee weken geleden begon ik mijn reis door Ecuador met een bezoek aan de markt van Quito. Hier at ik een encebollado. Deze vissensoep wordt gezien als het nationale gerecht van Ecuador, omdat haar ingrediënten de drie geografische regio’s van het land samenbrengen. De vis komt uit de kustregio en de cassave uit de Amazone. De uien komen op hun beurt uit de hooglanden van het Andesgebergte dat tussen de kust en de Amazone inligt. Terwijl ik mijn soep at, besloot ik dat ik -om het land goed te leren kennen- alle drie deze regio’s wilde bezoeken.

Quito zelf ligt in de hooglanden. Met een gemiddelde hoogte van 2850 meter is dit de hoogste hoofdstad ter wereld. Tevens is er geen hoofdstad zo dicht bij de evenaar gelegen als Quito. Niet geheel vreemd als je je bedenkt dat Ecuador zijn naam dankt aan het Spaanse woord voor evenaar. Na een wandeling door het mooie historische centrum van de stad, besloot ik een bus te nemen naar de evenaar, slechts 1 kilometer van de meest noordelijke buitenwijk van de stad. Naast een enorm monument was hier een museum met verschillende experimenten van natuurkundige verschijnselen op de evenaar. Vooral leuk was het experiment met de gootsteen. Als je een gootsteen ten noorden van de evenaar laat leegstromen draait het water rechtsom, terwijl het op het zuidelijk halfrond linksom draait. Precies op de evenaar kent het water geen draairichting en loopt het recht naar beneden.

Vanuit Quito trok ik door naar de Amazone om daar kerst te vieren. Een nachtbus van elf uur bracht me naar een grensdorp aan een rivier. Hier hielden de wegen op en was ik aangewezen op een boot om verder de jungle in te komen. Na twee uur varen bereikte ik uiteindelijk mijn jungleresort. Ik had verwacht dat het vanwege de feestdagen druk zou zijn, maar tot mijn verbazing hoefde ik mijn resort alleen met een Zweedse toerist en onze gids te delen. Onze gids nam ons over het water mee naar verschillende interessante plekken in de jungle, terwijl hij onderweg allerlei dieren aanwees. Van papegaaien, toekans en adelaars in de lucht tot allerlei soorten kikkers, slangen en spinnen op de grond en kaaimannen en dolfijnen in het water. Een groot hoogtepunt was een bezoek aan een van de inheemse dorpen op 24 december. Voor kerst hadden de dorpelingen in een hoge paal allerlei cadeautjes opgehangen die de kinderen eruit moesten zien te halen. Zodra alle cadeautjes bemachtigd waren, was het tijd voor eierlopen en zaklopen. Kennelijk toch niet zulke typische Hollandse spelletjes als ik altijd gedacht had. Voordat we het dorp weer verlieten, brachten we nog even een bezoek aan de sjamaan die mij vertelde dat ik veel positieve energie in mijn lichaam heb. Toch geruststellend.

Terug in Quito besloot ik hoger het Andesgebergte in te trekken. Mijn eerste stop was het kratermeer van Quilotoa. Vanaf de 3900 meter hooggelegen kraterrand keek ik op het imposante blauwgroene meer dat zich zo’n 300 meter lager voor mij uitstrekte. Mijn volgende stop was de Cotopaxi-vulkaan. Vanaf de parkeerplaats op 4400 meter beklommen we de vulkaan tot een uitzichtpunt op 4850 meter. Terwijl de rest van de groep bijkwam met een kop koffie, kon ik het niet laten om door te klimmen tot 5000 meter waar de eeuwige sneeuw begon. Door de ijle lucht moest ik regelmatig even stoppen om op adem te komen, maar uiteindelijk stond ik in de sneeuw. Mijn eerste sneeuw in drie jaar. Een gek idee dat dit uitgerekend op nog geen 100 kilometer van de evenaar was.

Ik sloot mijn reis door Ecuador af met een bezoek aan de kust. In het vissersdorpje Puerto López vierde ik oud en nieuw met drie Duitsers die ik in de bus was tegengekomen. Na de temperaturen van enkele graden boven nul op de Cotopaxi-vulkaan was het een verademing om ’s avonds laat weer lekker in een T-shirt de straat op te kunnen.

Inmiddels ben ik aangekomen in Chili. Samen met reismaatje Lisa ga ik een maand door dit land en Bolivia trekken. In een volgend blog meer hierover.